We zijn op een verjaardagsfeest. Een mijlpaal, die we vieren in een café met dansvloer. Paradise by the dashboardlight vult de ruimte en wij reproduceren zonder hapering de teksten van beide partijen in dit lied. Enige tijd later regent het mannen. Halleluja! Forever young, I want to be forever young. Heerlijk, een avond dansen op muziek van vroeger. Klinkt middelbaar? Dat zijn we ook; morgenochtend appen we over zere voeten en knieën, zijn we schor en voelen we dat herstel na zo’n avond een stuk langzamer verloopt dan vroeger.

Muziekherinneringen. Ze zijn een krachtig middel om terug te keren naar je jeugd, een feest, een begrafenis. Het is bijzonder hoeveel je ineens weer weet als je muziek hoort die je kent. Na de eerste tonen rollen de woorden zo uit je mond en denk je weer aan de gebeurtenis die aan dit muzieknummer gekoppeld is. Jeugdherinneringen beklijven. Dat is onderzocht. Verander je je omgeving naar de omgeving van je jeugd, dan voel je je vanzelf jonger en word je ook fitter. Vandaar dat het ’s avonds een stuk beter voelt dan de ochtend er na.

Ach, het is goed dat de tijd doortikt en het leven uitrolt. Ik moet er niet aan denken nog steeds precies dezelfde persoon als dertig jaar geleden te zijn, in de omgeving van destijds. Toen was dat prima. Maar nu. Nee. Ik zou zoveel niet weten, niet ervaren hebben. Mensen, vreugdevolle en verdrietige gebeurtenissen, positieve en negatieve ervaringen; ze hebben mij gevormd, mijn leven verrijkt. Ze vertellen mijn levensverhaal. Ik kan ze niet missen. Ze maken dat ik het waardevol vind om terug te blikken af en toe. Te herdenken en te vieren. Gisteren geborgen in vandaag. Vandaag als opstap naar morgen. Vandaag. Vandaag gebeurt het leven.