Goh, wat zoon nu toch weer meemaakt. Hij appt, via de groepsWhatsApp, ‘Hmmmm, heerlijk brood besmeerd met boter en niks erop’. ‘Echt? En de ondersten dan?’ Ik verkeer nog in de veronderstelling dat ik in ieder geval twee boterhammen heb voorzien van beleg. ‘Op alles niks.’ Alleen voor hem smeer ik ‘s ochtends brood (zelf aangeboden) en dat verpruts ik dan ook nog. Geen beleg. Wel boter, waar hij niet van houdt. Geen broodje dat tevreden stemt. Ook de andere groepsleden geven hun visie op dit ongemak. We zijn zo een uur verder, want niet iedereen heeft tegelijkertijd pauze. Afijn, als de puntigheden zijn uitgewisseld, kan ik eindelijk schrijven. Schrijven over dat prachtige blauwe licht waardoor zaterdagochtend hemel en aarde enige tijd in elkaar overliepen.

De aarde is beneveld, schreef ik zaterdagochtend in mijn notitieboekje. Tijdens het ontbijt denk ik er over na, en bij nader inzien vind ik het niet goed verwoord. Beneveld heeft niet de klank van vrede, heelheid en rust. Het geeft niet het zuivere van die nevelige zaterdagochtend weer. Gelukkig vind ik een ander woord. Heiig. Het voldoet nog niet helemaal, maar het komt dichter bij wat ik bedoel. Raar woord eigenlijk: heiig. ’t Lijkt net of de l ontbreekt. Heilig – Heilig, dat is ‘m; heilig is beslist het mooiste woord voor die zaterdagochtend. En de kleur die verbonden is aan dat heilige? Heeft het een naam? Naast mij ligt een tijdschrift. Opengeslagen. Gisteren niet opgeruimd, vermoed ik. Tijdens het broodsmeren werp ik er een blik op. En zie precies het juiste, aquarelachtige, doorschijnende lichtblauw; het is een afbeelding van een engelensteen. Ik ken het niet, engelensteen, maar het klinkt passend. Straks zoek ik uit of heilig betekent wat ik denk dat het betekent en welke eigenschappen engelensteen toegedicht worden, besluit ik terwijl ik de boterhammen in de trommel leg.

Ach, zo terugdenkend is het toch absoluut niet verrassend dat de chocopasta op de boterhammen ontbreekt? Dat er überhaupt brood in die trommel ligt; dat is verrassend. Net als het heilige moment op die gewone zaterdagochtend.