‘Je moeder is gek met jou’, zegt man. ‘Mijn moeder is ook gek zonder mij’, antwoordt zoon. Ik zou gek worden zonder jou, denk ik, terwijl zoon zich – lachend en geërgerd tegelijkertijd – los wringt uit mijn maar half gelukte omhelzing. Het is zo’n dag. Zo’n dag waarop de zon schijnt, vogels fluiten en bloemen geuren. Zo’n dag waarop leven sterft. Zo’n dag waarop je vertrouwde wereld vergaat terwijl jij wilt vasthouden aan wat was. Een geboortedag; de eerste dag van je leven na de dood.

Het bestaat dus: leven na de dood. Dat merk je als je de dood van je geliefde mens overleeft. Overleven. Gemis, heimwee en verlangen; het beslaat veel, zo niet alle levensruimte. Soms zo verstikkend dat je diep moet zuchten. Want adem, leven, laat zich niet tegenhouden. Het wringt zich uit de verstikking, omdat het naast verdriet ook andere kleuren, tonen en geuren kent.

Het bestaat: leven na de dood. Dat merk je als je de dood van je geliefde mens overleeft. Deze mens is zo belangrijk dat zij/hij voortleeft. In je herinnering, hart en ziel. Haar/zijn aanwezigheid heeft je mede gevormd en blijft verankerd als een innerlijke kompas. Een wegwijzer. Want leven, adem, vindt een weg. Omdat het naast verdriet ook andere kleuren, tonen en geuren kent.

Maar daarvoor is het nu nog te vroeg. Vandaag is samenkomen en huilen genoeg.

Ritueelbegeleider en uitvaartspreker: www.evelienhulter.nl
Blog: www.witregels.nl